جعفر لنکرانی در امامزاده ای از فرزندان امام حسن مجتبی (ع) که در نزديکی شهر لنکران قرار دارد
چند سالی نگهبان بودند.
او مي گويد : وقتی شب مي شد صدای گريه و شيون عده ای را مي شنيدم که مرا از خواب بيدار مي نمود. يک شب روی پشت بام در کمين ايستادم تا ببينم چه کسانی می آيندو شيون و زاری می کنند. خيلی منتظر ماندم که دو ساعت پس از نيمه شب عده ای را ديدم وارد امام زاده شدند، در حالی که همه درب ها قفل بودند. خيلی تعجب کردم که اين ها چگونه داخل امام زاده شدند.
قصد داشتم پليس را خبر کنم که دو باره همان صداها را شنيدم .
صدا صدای روضه بود .مطمئن شدم که مسلمانند از پشت بام پايين آمده و به آنها گفتم آی
محبان اهل بيت (ع) شما کی هستيد ؟ آنها که تعجب کرده بودند گفتند: مگر شما
ما را می بینید. گفتم آری شمارا می بینم. يکی از آنها گفت : ما از جنيان شيعه و محبان اهل بيت (ع) هستيم.
از
آن پس ديگر وجود آنها و نیز شیون و زاری آنها مرا اذیت و آزارم نمي داد و
گاهی مشکلی برايم پيش می آمد آنها مشکلم را برطرف نمودند.
درباره این سایت